Humor lat międzywojennych

SZKODA CZASU.

Stary Wojciech jest ciężko chory. Żony nie ma już, ale ma siostrę zamężną w odległej wsi. Siostra przyjeżdża do niego.

—  A mąż twój nie przyjechał? — pyta Wojciech

—  Chciał przyjechać, ale że to teraz żniwa, więc sobie tak ułożyliśmy, że przyjedzie dopiero na pogrzeb.

NIEPOROZUMIENIE

—  Te, rekrut, najpierw trzeba się wyćwiczyć w prezentowaniu broni….

—  Kiedy, panie kapral, Bronię ja już dawno puściłem kantem. Teraz mam Stefkę.

­­­­PANNA MARIANNA NA WYŚCIGACH

—  Który koń pannie Marjannie się najbardziej podoba?

—  Cóż to pan Antoś sobie myśli! Kobyła jestem, żebym się w koniach kochała?

ZGODNA

Mąż: —  Mam już tego dosyć! Od dziś sama płacić będziesz swoje rachunki.

Żona: —  Dobrze. Tylko daj pieniądze.

DUŻO

—  Czy to prawda, że Henio żeni się z córką profesora Przedpotopowicza?

—  Prawda.

—  Co ona wnosi mu w posagu?

—  O, bardzo dużo, bo kieł mamuta, czaszkę ichtiozaura i cztery przedhistoryczne cegły palone z pismem asyryjskim.